Vücudunun Yüzde 90’ı Yanan Genç: Ölümden Çok Hayattan Korkuyorum

20 yaşında bir insanın “Ölümden çok hayattan korkuyorum” dediğine şahit olamazsınız. Ancak İspanya’dan Aleixo Paz tam da bu türlü hissediyor.

Bedeninin yüzde 90’ının vahim bir halde yandığı kazayı mucizevi bir biçimde atlattığında yalnızca 8 yaşındaydı. O günden beri her gün acıyla yaşamak zorunda ve günler bazen çok güç geçiyor.

BBC’ye konuşan Paz, “Öfke, her gün yataktan kalkmamı sağlıyor” diyor.

“Beni hayatta tutan öfkem. Hayata dayanıp devam edebilmemi sağlıyor ve bir de rap yaparak, müzik yaparak içimi dökmek” diye devam ediyor.

Hayatını değiştiren kaza nasıl meydana girdi?

Paz, babasının sürdüğü tonlarca mazot taşıyan kamyon kaza yaptığı seyahatte, kamyonda babasıyla bir arada seyahat ediyordu.

Uyurken birden alevler içinde uyanıverdi. Fakat büyük bir mucize oldu ve Paz hayatta kaldı.

Çocukluğunun ve ergen yaşlarının büyük kısmını hastanelerde onlarca ameliyatla, deri nakli operasyonları ile geçirdi. Daima acılar içindeydi, kabuslar görüyordu ve çok öfkeliydi.

Paz, insanların ona gözlerini dikip bakakaldığı kalabalık yerleri sevmiyor. İnsanlara karşı kuşkucu ve kolay kolay diğerlerine açılamıyor.

Onun için yakında direktörlüğünü Ignacio Acconcia’nın yaptığı Ateşin Çocuğu (El Niño de Fuego) isimli belgeselde kıssasını anlatmayı kabul etmesi kolay olmadı.

Paz, yıllarca bir kamera tarafından izlenmekten hoşnut değildi ancak yeniden de buna razı oldu.

Lakin izleyenleri de bir “umut”, bir “herşeye karşın kendisini geliştirmeyi başaran insan” öyküsü beklememeleri konusunda uyardı.

Belgeselde insanları umutlandıracak tavsiyeler dağıtmak yerine kendisini olduğu üzere hiçbir süzgeçten geçirmeden sunmayı tercih etti:

“İnsanların beni bir şahsî muvaffakiyet hikayesi olarak görmelerini istemiyorum. Hiç bir şeyin üstesinden gelmiş değilim. Herkes üzere yaşamak için gerekenlere katlanıyorum. Benim tek gücüm katlanma gücü.”

‘Hala atlatamadım’

Paz, başına gelenleri hala kabullenip atlatamadığını anlatıyor:

“İnsanlar, gözü pek olduğumu zira hayatta kalmaya çalıştığımı söylüyor. Lakin bu hiç bu türlü değil. Kazadan beri hayat beni mevtten daha çok korkutuyor.

“Kazayı unutamıyorum. Ansızın hatırladığımda, onu detaylı olarak yine yaşamaya başlıyorum. Yanarken şuurumu hiç yitirmedim. Unutması çok güç.”

Daima kabuslar gördüğünü ve fazla uyuyamadığını da ekliyor:

“Çok kez ansızın ter içinde kalbim çarparak uyanıyorum.”

(Aleixo Paz’ın kaza öncesi çekilmiş bir fotoğrafı)

‘Yaralar çok derinde’

Paz, kazanın bıraktığı izlerin görünenden çok derin olduğunu, bütün kimliğini değiştirdiğini söylüyor. “Çocukluğumu gördüğümde kendimi tanımıyorum” diyor ve ekliyor:

“Ama bunun dış görünüşümle ilgisi yok. Artık umut hissim, dünyayı fethetme ve keyifli olma isteği duymam mümkün değil.

“Kazadan beri bir zırh kuşandım ve varoluş biçimim bu. Adım Aleixo fakat bu isim beni temsil etmiyor. Aleixo o çocuktu, şu anki benim gençliğim değil.”

Lakin Paz belgeseli izleyen insanların onunla irtibata geçip, onun öyküsünü izlemenin kendilerini güçlendirdiğini söylemelerinden mutlu.

Evvelce sinemanın ismi ve kendisinin de lakabı haline gelen Ateşin Çocuğu başlığından hazzetmediğini anlatıyor.

Lakin artık belgeselin beşerler üzerindeki tesirini nazaran göre bu reaksiyonu değişmiş.

“İnsanlar gelip size teşekkür ettikleri vakit, isteseniz de istemeseniz de bu sizi etkiliyor” diyor:

“Bazen bu kadar övgü üzerine başım karışıyor ve kendimi kandırıyorum. Hatta hayatımın iyileşebileceğine bile inandığım oluyor.

“Sonra gerçek hayata dönüyor ve kendime ‘Hey dostum kendine gel. Bu seni sahiden değiştirmedi’ diyorum. Lakin insanların beni tanıdıkları için daha uygun hissettiklerini düşünmek hoş.”

‘Müzik umut veriyor’

Paz, “İyi olmam gerekmiyor. Düzgün olmak nasıl bir şey bilmiyorum, alışkın da değiim. Aslına bakarsanız makus hissettiğim bir gün daha güçlü oluyorum zira öfke beni motive ediyor” diyor:

“Her gün mide ağrıları ve bir çok diğer ağrılarım var ve bunlar beni gerçeğe döndürüyor. Beşerler bana istediği kadar ‘her şey yoluna girecek’ desin gerçek hayatta benim için bu türlü olmuyor.”

Lakin tekrar de “Tabi ki savaşmaya devam edeceğim” diye de ekliyor.

Paz, Chaca ismiyle bilinen eski boks şampiyonu, mahpustaki rapçi Isaac Real sayesinde müziğe bağlanmış. “Müzik benim saklandığım yer, nefes almamı sağlayan şey” diyor. Müzikle küçük bir umut duyduğunu bir emel ya da beklentiye kavuştuğunu anlatıyor:

“Ama yanlış anlaşılmasın: Kendimi müzikçi olarak görmüyorum ya da müzikte bir muvaffakiyete ulaşma amacım yok.

“Eskiden öfkemi duvarlara vurarak çıkarıyordum, artık müzik yazarak çıkarıyorum.”