Fotoğraflardan Sokak Sanatına: 80’lerde Sanat Dünyasında Tartışma Yaratan Artistler ve Akımlar

70’lerin sonu ile 80’lerin başı arasında köprü kuran Resimler Kuşağında, Barbara Kruger, Cindy Sherman, Sarah Charlesworth ve Sherrie Levine gibi sanatçılar mevcut fotoğrafları ayıkladılar ve değiştirdiler.

En kötü şöhretli işlerinden biri Spiritual America’dır. Adını Alfred Stieglitz’in 1923 tarihli hadım edilmiş bir at fotoğrafından alan Prince, Brooke Shields’in tartışmalı bir görüntüsünü yeniden fotoğrafladı.

Alman gelenekleri, 1980’lerin postmodernizminin bir diğer damarı olan Neo-Ekspresyonizm’in de merkezinde yer alıyordu. 1970’lerin sonlarında Yeni Fovlar tarafından ortaya çıkarılan bu tarz, Emil Nolde ve Ernst Ludwig Kirchner gibi Alman Ekspresyonist sanatçılardan ve ağaç baskı gibi geleneksel yöntemlerden ilham aldı.

Jean-Michel Basquiat ve Keith Haring gibi bazıları etkileyici sanatlarını tuvale taşırken diğerleri sokaklara taşıdı.

Sokak sanatı kökenlerini, şehrin galerilerini dolduran Neo-Ekspresyonist yaklaşımla birleştirdi. 1982’de Annina Nosei Galerisi’ndeki ilk kişisel sergisinden sonra Basquiat bir gecede ünlü oldu.

On yılın sonlarına doğru, sanatçılar ve galericiler piyasanın ne tür sanat nesnelerini kaldırabileceğinin sınırlarını test etmeye başladılar ve Pop estetiğini benimsediler. Baştan çıkarıcı parlak heykeller kitsch’i yüksek sanat olarak görmelerine neden oldu.

Genç Britanyalı Sanatçılar arasında Damien Hirst en kötü şöhrete sahiptir. Hirst’ün ünü, 1988 yılında Londra’da Hirst ve ünlü 16 meslektaşının çalışmalarının sergilendiği ‘Freeze’ sergisine dayanır.