Akıl Sağlığının Bozulmasıyla Ortaya Çıkan ve Hayatı Zehir Eden 13 Psikolojik Rahatsızlık

En değişik akıl sıhhati hastalıklardan birisi olan boantropide, hasta kendisini büyükbaş bir hayvan olduğuna inandırır. Hastalar çoklukla bu hallerinin bir hayal sonucunda başladığını ve devam ettiğini söz ederler. Vakitle günlük hayatlarında büyük oranla bir büyükbaş hayvan üzere davranmaya başlarlar. Tarihi kaynaklar Babil Hükümdarı 2. Nebukadnezar’ın da bu hastalıktan mustarip olduğunu söz eder.

Ayrıyeten Hindistan’da İlah olduğuna inanan bireyler, bu duruma yalnızca kendileri inanmakla kalmamış etraflarını de inandırmışlardır.

Capgras sendromu ismiyle bilinen bu psikotik bozukluk, birinci sefer 1923 yılında Fransız psikiyatr Capgras tarafından ayrıntılı bir biçimde tanımlanmıştır. Psikiyatr, mirasına konabilmek ve mülkünü elinden alabilmek hedefiyle evvel kocasının ve sonra kızının yerini alan sahtekârlardan – ya da gerçeğin büsbütün gibisi olan kopyalardan – kelam eden bir bayanın hadisesini kayda geçirmişlerdir. Bu iki uç ve saplantılı fikir, kendinden diğer bir ruhsal rahatsızlık ya da zihinsel bozukluk ile birlikte ortaya çıkmadığı için daha da farklı ve karmaşık bir hal almaktadır.

Hastalık, zihinde birçok uç ve alışılmamış fikirlerin yer edinmesine neden olur.

Genel olarak Güneydoğu Asya ülkelerinde yaşayan erkeklerde gözlenen bu rahatsızlığa sahip olan hastalar, cinsel organlarının giderek küçüldüğünü ve en son yok olacağını ve bunun sonucunda da öleceklerine inanırlar.

İsmini ünlü müellif William Shakespeare’’in “(Şeyh Pir de olabilir tabii), Othello” isimli yapıtından alan bu rahatsızlık, kişinin sevdiği birini hastalık derecesinde kıskanması durumu olarak tabir edilmektedir.  Othello Sendromu yaşayan kişi, daima eşinin kendisini aldattığını,sadık olmadığını düşünür.Bu  kişiler karşısındakilere ziyan verebilir.

Bu aldatılma tehdidine karşı tedbirler almaya çalışır. Eşini takip eder, konuttan dışarı çıkmasını, camdan bakmasını istemez, perdelere ve çarşaflara işaret koyar, giydiklerine ve arkadaşlarına karışır.

Ekseriyetle bedendeki mineral eksikliği kaynaklı olan, yani fizikî bir sebebi de olan bu hastalık temel olarak yenilmeyecek şeyleri yeme isteği duymak olarak özetlenebilir. Bu sendroma yakalanan kişi taş, toprak, demir, sabun, boya, kil, kağıt üzere birçok maddeyi yemek isteyebilir.

Beynin iki yarısı ortasında bağın zayıflaması yahut bozulmasından kaynaklanan bu rahatsızlıkta, insan, bir eliyle tuttuğu objenin biçimini bile algılayamıyor. Daha ileri hallerde de ellerden biri büsbütün denetimden çıkıyor ve iradeyle hükmedilemez hale geliyor.

1. yüzyılda yaşamış bir Alman baronu olan ve Rus ordusunda paralısüvarilik yapan Karl Fredrich von Münchausen’in ismi, Rus-Osmanlı Savaşı dönüşte kahramanlıklarıyla ilgili anlattıklarının abartılı olması ve yalancılığıyla ünlenmesi sonrası, palavra hastalık hikayeleri anlatanları tanımlayan sendroma verildi.

Yapay bozuklukların en uç tipi olan rahatsızlık, birinci kere 1951’de hastane hastane dolaşıp hastalık hikayeleri uyduran ve kendilerine gereksiz yere cerrahi teşebbüsler uygulanmasına razı bir küme hastayı belirtmek için kullanıldı. Bu rahatsızlığı bulunanlar hekimin muayenehanesine yahut acil servise sıklıkla uydurma hastalık hikayesi ile gidiyor.

Hikayesi ekseriyetle palavralarla dolu olan bu şahısların, şaşırtan sayıda hastaneye gittiği ve sıhhat işçisini aldattığı da gözleniyor.

Cottard Sendromu, başka ismiyle Yürüyen Meyyit Sendromu, hastaların gövdelerinin yahut bedenlerinde bir kısımlarının olmadığına, dağıldığına ya da kendilerinin hiç var olmadıklarına inandıkları nihilist sanrıdır. 

Cottard sendromu,ağır depresyon ve akli hastalık durumlarında görülür. Bu sendromdan mustarip olanlar, sıklıkla kendi benliklerinin varlığından, hatta dünyanın varlığından kuşku duyarlar. Bu sanrılara sıklıkla da intihar teşebbüsleri ve niyetleri eşlik eder. Sendrom bu istikametiyle, hasta olan kişinin etrafından çok kişinin kendisi için ölümcül sonuçlar barındırıyor. 

Cottard sendromunda hasta, her şeyini kaybetmiş olmaktan şikayet eder; tutkularını, bedeninin bir kısmını ya da tamamını kaybettiğine inanır. Çoklukla öldüğünü ve yürüyen bir ceset olduğunu düşünür. Hastanın şikayetleri bedende kurtlanma, çürümüş et kokusu alma üzere hayal görme belirtileridir. Bu hayal ekseriyetle hastanın kendi derisinde kurtların gezindiğini tez etme derecesine kadar uzar.

“Apotemnofili”,  insanların sağlıklı ekstremitelerini kesmek için çok güçlü bir istek duymaları olarak açıklanabilir. Birtakım önemli durumlarda kimi beden modüllerini yabancı yada fazlalık olarak görürler ve onu ortadan kaldırmak isterler. Bu nedenle cerrahları ziyaret ederler ve o ekstremiteye amputasyon yapmalarını isterler. 

Apotemnofiliden muzdarip hastalar, iki kolu ya da iki bacağı olmasından rahatsızlık duyarlar ve şayet o uzvundan kurtulmazsa huzura kavuşamayacaklarına inanırlar.

Otofaji, biyoloji literatüründe organelin ya da hücrenin bulunduğu ortama daha düzgün adapte olabilmesi hedefiyle bir kısmını yok etmesi, sindirmesi olarak geçer.

Ama otofaji, psikotik bir hastalığı da içine alır ki buna nazaran otofaji, kişinin kendini ısırarak ve çeşitli beden modüllerini yutarak kendine acı çektirme isteği duymasına verilen isimdir.

Büyüme korkusu olan çocuklarda ve olgun oldukları halde çocuk üzere davranan (sosyal açıdan) insanlarda görülen davranış bozukluklarına verilen isimdir.

Birinci sendrom 1983’de Dan Kiley isimli bir psikanalizt tarafından bulunmuştur. İsmi, James Matthew Barrie’nin Peter Pan isimli romanından gelmektedir. Ama, Peter Pan Sendromu isimli kitap, bu sendromu ayrıntısı ile tahlil etsede, DSM-IV tarfından gerçek bir hastalık olarak tanılmıyor.

Bu sendrom en çok olgun yaşta belirtiliyor (sosyal misyonları olduğu andan itibaren). En çok bekar insanlarda görülmektedir. Dan Kiley, bu sendromun küçüklükte, annenin baskısı ve babanın otoritesizliğinden kaynaklanıyor.

Bu sendromdan muzdarip olan sahip beşerler derilerinin altında onları ısırmaya çalışan böcekler olduğuna inanır. Derilerinde spontan yahut kendi kendilerine oluşan deri lezyonları görülür ve bu hastalar çok fazla acı duyar ve bu lezyonlardan dolayı rahatsızlık hissederler.

Fregoli sendromunda hasta, etrafındaki birçok insanın aslında birebir insan olduğunu; fakat farklı kılıklarda kendisini izlediğini düşünür. Buna nazaran, “kılık ustaları”, hastanın etrafında dolaşır ve hastayı takip eder. Fregoli sendromunda hasta, bundan büyük rahatsızlık duyar. Rahat hareket dahi edemez. Daima takip edildiği hissine kapılır.