32 yıl önce kaybolan kızını arayan baba: Ömrüm yettiğince aramaya devam edeceğim

1992 yılında Van’ın Tuşba ilçesine bağlı Yeşilsu köyünde çalışmaya gittiğinde annesiyle kalan kızı Bahar Ateş’in konutlarının yakınında bulunan Van Gölü’ne bağlı Amik Plajı’nda kaybolduğunu söyleyen Kazım Ateş, toplumsal medyada 32 yıl evvel kaybolan kızının fotoğraflarını paylaşarak insanlardan yardım istiyor. 

Kızının kaybolmasının akabinde tekraren kere yetkili kurumlara başvurduğunu belirten ve 11 yıldır Antalya’da yaşayan Ateş, kızını hatırlattığı için Van’a gitmediğini lisana getirdi.

“ÖMRÜM YETTİĞİ KADAR ONU ARAMAYA DEVAM EDECEĞİM”

32 yıldır kızını arayan Kazım Ateş, şunları söyledi:

* “Van’dan Antalya’ya 2013 yılında geldim. Van’da 1992’de benim bir kız çocuğum kayboldu. 1988 doğumlu Bahar Ateş, çok aradım bulamadım. Bugüne kadar da arıyorum, hala daha arıyorum. Ben çalışmaya öteki köye gitmiştim, buğday biçmeye. Arkadaşlar geldiler benim peşimden ‘senin kızın kaybolmuş’ dediler. Ben köye geldim, annesine dedim ne olmuş, dedi vallahi eline ekmek verdim yola çıkmış. Bizim köyde Van Gölü’nün kıyısında bulunuyordu. Gezmeye gelenler çok oluyordu oraya. Ondan ötürü bilmiyorum artık. Kimin götürdüğünü bilemiyorum. O gün bugündür ben kızımı arıyorum. 

* Nerede sokakta bir çocuk görsem, nerede bir bayan görsem çabucak dikkatlice bakıyorum benim çocuklarıma benziyor mu diye. Ondan ötürü bulamadım çocuğu, hala daha arıyorum. O vakit her yere başvurdum, her yere. Askeriyeye başvurdum, emniyet müdürlüğüne fotoğrafını verdim. Her yere başvurdum. Hiç kimse bana geri dönmedi. Hala daha kızımın yaşadığına inanıyorum, benim kalbimde yaşıyor. Ömrüm yettiği kadar onu aramaya devam edeceğim.”

“1 SENE EVVEL KAYBOLACAĞI İÇİME DOĞMUŞTU”

Kazım Ateş kelamlarına şöyle devam etti:

* “Dokuzuncu ayın 11’i idi. Yaz ayıydı, havalar sıcaktı. Van Gölü’nü gezmeye gelenler de oluyordu. Ben de öbür köye çalışmaya gitmiştim. 1 sene evvel o çocuğun kaybolacağı benim içime doğmuştu. Anneme de demiştim bu çocuk bu köyde yaşamaz, ne biliyorsun dedi. 1 sene sonra geldim, Bahar kaybolmuş. Benim içime doğmuştu, o çocuğun kaybolacağı. O gün bugündür ben arıyorum. Çok aradım, ne hacı bıraktım ne hoca bıraktım ne devlet bıraktım. Hiçbir yer bırakmadım. 

* Hala daha sokaklarda bir insan görsem, çabucak bakıyorum benim çocuklarıma benziyor mu diye. Şu anda Antalya’dayım. Annesi de Van’da, şeker hastası oldu bu yüzden. Kız kaybolduğu için ıstıraptan şeker hastası oldu. Tahminen de fazla yaşamaz. 10 gün evvel Van’dan geri döndüm. Ben tekrar gideceğim buradan. Birebir bu saat üzere hatırlıyorum. Çocuğu hatırlıyorum gözüme geliyor. Benim dermanım o. Öbür da bir dermanım yok benim. Hala umutluyum, Allah’tan umut kesilmez. İnşallah bir gün bulunur.”