Uluslararası Uzay İstasyonu’nda (UUİ) gerçekleştirilen deney ile yapay retinaların mikro yer çekiminde üretildiği vakit daha tesirli olduğu …
Görme hareketi en kolay haliyle şu formda gerçekleşiyor:
Işık göze girdikten sonra, fotoreseptörler ismi verilen ışığa hassas hücrelerin onu elektrik sinyallerine dönüştürdüğü organın ardındaki ince bir katman olan retinaya masraf. Sinyaller daha sonra yorumlanmak üzere beyne gönderilir.
Birçok göz hastalığı fotoreseptörlere ziyan vererek görme sıkıntılarına ve hatta körlüğe yol açıyor.
Milyonlarca insanı etkileyen bu sorun için bilinen bir tedavi yok. Lakin yerçekimsiz ortamda gerçekleştirilen kimi deneyler bu probleme karşılık olabilir.
LambdaVision, yapay retinalar oluşturmak için “bakteriorhodopsin” ismi verilen ışıkla aktive olan bir protein kullanıyor.
Bu retinaların, hasarlı fotoreseptörleri doldurarak retina dejenerasyonu olan şahıslarda görüşü geri kazanması için çalışılıyor. Yapay retinaların her biri, bir ağ zarı üzerinde 200 protein katmanı içeriyor. Bu katmanlar ne kadar düzgün olursa, implant o kadar güzel çalışıyor, lakin üretim sırasında yerçekimi kadar hafif bir kuvvet bile kusurlara neden olabiliyor.
Kusursuz protein katmanlarının peşinde olan LambdaVision, uydulardaki mikro yerçekimi ortamının daha âlâ bir eser sağlayacağını umarak yapay retinalarını uzayda üretmenin fizibilitesini araştırmaya karar verdi.
NASA’dan 5 milyon dolarlık bir ticarileştirme hibesi ile desteklenen birinci CubeLab’ını 2018’de Memleketler arası Uzay İstasyonuna (ISS) gönderdi ve onu dört deney daha izledi. Beşinci CubeLab artık Dünya’ya döndü ve LambdaVision’ın birinci tahliline nazaran, içindeki 200 katmanlı retinalar, Dünya’da oluşturdukları retinalardan daha sistemli.
LambaVision, yapay retinalarını 2024’te ileri retinitis pigmentosa hastalarını içeren deneylere hazır hale getirmeyi umuyor.
