Rusya ile Ukrayna ortasında 24 Şubat’tan beri devam eden savaş, dinmiyor.. Rus ordusu bombardımanlara devam ederken, çatışma sesleri başta Kiev …
Rusya ile Ukrayna ortasında 24 Şubat’tan beri devam eden savaş, dinmiyor..
Rus ordusu bombardımanlara devam ederken, çatışma sesleri başta Kiev olmak üzere ülkenin kuzey, doğu ve güney bölgelerinde yükseliyor.
Ülkeler ortasında müzakere sağlanamazken, sivillerin ömür çabasına de tanıklık ediliyor.
Kiev yakınlarındaki Buça ve İrpin’in de ortalarında bulunduğu bölgelerden tahliye edilen siviller nispeten daha inançlı olan başşehre getiriliyor.
Kiev’de tanıdıkları olmayan yahut kalacak yerleri bulunmayan Ukraynalı siviller, ya kentte bulabildikleri okullara sığınıyor ya da ülkenin daha inançlı olan batısına, oradan da çoklukla Avrupa ülkelerine geçiyor.
OKULLAR SIĞINAK OLDU
Savaşın yorgunluğu vücutlarına ağır gelen yaşlıların bir kısmı da Kiev’deki okullara yerleştiriliyor.
Kiev’in doğusunda yer alan 115 numaralı anaokulu da çatışmalardan kaçan sivillere konut sahipliği yapıyor.
Ukrayna ordusunun isteği doğrultusundan tahliye edilen sivillerin barınmasına açılan anaokulunda 50 kişi kalıyor.
Bu anaokulunda tahliye edilenlere gönüller tarafından yiyecek sağlanıyor, öteki muhtaçlıkları gideriliyor.
YAŞLILAR, YUVALARDA KALIYOR
Sığınanların çoğunluğunu yaşlılar oluşturuyor.
Birkaç kesim valize yerleştirdikleri koca hayatlarıyla meskenlerini terk eden siviller, okuldaki bir salonda daima bir ortada kalıyor.
Torunları yaşlarındaki çocukların oyunlar oynadığı anaokulunun salonunda bugün savaştan kaçan nineler, dedeler hayata tutunmaya çalışıyor.
“KÖYDEKİ MESKENLERİN YARISI YOK OLDU”
Kiev yakınlarındaki Pushcha-Vodytsya bölgesindeki çatışmalardan kaçarak bu okula gelen 73 yaşındaki Olya Marchenko, geldikleri yerin ağır bombardımana maruz kaldığını belirtti.
Oğlu ve torunuyla meskenlerini terk etmek zorunda kaldığını söyleyen Marchenko, 4 gün evvel bu okula geldiğini lisana getirdi.
Bölgelerine yönelik akınların akabinde sığınaklarda saklandıklarını tabir eden ve yaşadıklarını anlatırken göz yaşlarına boğulan Marchenko, “Köydeki meskenlerin yarısı yok oldu, yandı. Ne elektrik vardı ne de gaz. Bizim konutumuza bir şey olmamıştı. Komşularımız bizim meskendeki sığınakta kalıyordu. Ne vakit bitecek?” tabirini kullandı.
MESKENİNİ DAKİKALAR İÇİNDE TERK ETTİ
Yalnızca 2 dakika içinde bir ömür yaşadığı konutu terk ettiğini anlatan Marchenko, şöyle devam etti:
“Gönüller konutumuza geldi ve herkesin 2 dakika içinde eşyalarını alarak hazır olmasını istedi. Bu kadar kısa vakitte ne alınabilir ki? O anda sığınaktaydık. Sığınaktan çıktık, otomobile bindik, oradan bizi diğer bir sığınağa götürdüler. Sonra da buraya geldik.”
