Türk SİHA’ları Vistül Nehri’nden su içmeye hazırlanıyor

Yazısına, “Polonya, Avusturya ve Rusya tarafından 1700’lü yılların sonlarında işgal edilince Ukraynalı Wernyhora, ‘Türk atları Vistül Irmağı’ndan su içmedikçe Polonya bağımsızlığına kavuşamaz’ diyor. Bu öngörüden bir asırdan fazla bir vakit sonra Osmanlı askerleri Galiçya cephesinde Rusya’ya karşı çaba ediyor, atlar Vistül Irmağı’nda su içiyor ve Polonya bağımsızlığına kavuşuyor…” diye başlayan Alabarda, daha sonra şöyle devam etti: 

“Şimdi tıpkı Polonya, birinci derece tehdit olarak telakki ettiği Rusya’ya karşı Türkiye’den beşinci jenerasyon savunma sanayii eserleri tedarik ediyor. Tedarik edilen SİHA’lar Vistül Irmağı’ndan su içer mi bilinmez lakin alanda muvaffakiyetini ispat etmiş sistemlerin Polonya savunma sistemine son derece büyük katkı sunacağı aşikârdır.

Polonya’nın bu atağından sonra Macaristan ve Letonya’nın da tıpkı saiklerle Türkiye’den savunma sanayii eserleri tedarik edeceği anlaşılıyor. Geçtiğimiz günlerde Türkiye’yi ziyaret eden Letonya Savunma Bakanı Artis Pabriks, Türkiye’ye yaptığı resmî ziyarette bu mevzuyu açık bir lisanla tabir etti ve Türkiye’nin savunma endüstrisine yönelik övgü dolu kelamlar sarf etti.

Bu ülkelere savunma sanayii eserleri satmak ne manaya gelir?

Elbette kelam konusu eserlerin bu ülkelere satılması yalnızca bir ihracat kalemi üzere okunamaz. Türkiye geçen vakit içinde savunma sanayi ihracatını dış siyasetinin bir enstrümanı olarak tereddütsüz kullanacaktır.

Bugüne kadar Katar, Bahreyn, Azerbaycan, Libya, Tunus, Ukrayna, Polonya üzere ülkeler gelişmiş Türk savunma endüstrisinin değerli müşterileri. Kelam konusu ülkeler tıpkı vakitte Türkiye ile kazan kazan denkleminde hizalanmış olan ülkeler.

Bu ülkeler ile olan münasebetin daha pahalı bir noktası var ve bu konu ısrarla gözden uzak tutuluyor. Bu nokta ise, kelam konusu ülkelerin büyük bir çoğunluğunun tehdit algısında Rusya birinci sırada bulunmaktadır. Türkiye ise bu tehdit algılarına karşı alanda denenmiş savunma sanayii eserleri ile karşılık vermenin mümkün olduğunu Suriye, Azerbaycan ve Libya’da çok başarılı harekâtlar ile gösterdi.

O vakit neden ısrarla Türkiye’nin tedarik ettiği S-400 hava savunma sistemleri ile NATO’nun altını oyduğu algısı oluşturuluyor?

Karşılığı çok kolay…

Türkiye ve Erdoğan idaresi demonize edilmek isteniyor. Bu başarılı olursa, bugüne kadar elde edilmiş tüm kazanımların anahtarını teslim etmeye hazır mümessillerin emre amade beklediği biliniyor. Bunun için de 14 Haziran’a kadar ellerinde hangi argüman varsa alana sürme telaşı içindeler.

Türkiye Rusya’yı düşman görmez , NATO’nun da altını oymaz…

Ukrayna toprakları ayrılıkçılar tarafından ateşe verilirken ve Kırım Rusya tarafından ilhak edilirken NATO, ABD ve Batı’dan kayda kıymet hangi atılımlar alana sürüldü?

Türkiye, Suriye alanında Rusya’ya karşı korakor bir uğraş verirken, tek bir NATO takviyesi görmediği üzere, uygulanan örtülü silah ambargolarının dozajı daha da arttırıldı, CAATSA yaptırımlarına maruz bırakıldı.

Libya’da Rusya’ya, Fransa ve Yunanistan tarafından alan açılırken, Türkiye Rus Wagner askerlerini Trablusgarp cephesinden Sirte-Cufra çizgisine kadar silip süpürdü. Avrupa’nın Güney Doğu kanadı hala bu coğrafyada bulunan Rus kara ve hava gücünün tehdidi altındadır ve bu mevzuda Avrupa mezarlıkta ıslık çalan adam misali tehlikeyi görmeme konusunda ısrarlıdır.

Artık ise Türkiye, savunma sanayii eserleri ile Ukrayna ve NATO üyesi Polonya’ya dayanak sunuyor, tekrar NATO üyesi olan Letonya ve Macaristan bu sistemleri tedarik etmek istediklerini açıklıyor ancak tüm bu koşullar altında bile Türkiye NATO’nun altını oyuyor o denli mi? Bunun ismi olsa olsa göz bağcılığıdır…

Libya’da kendi çıkarları için Rusya’ya alan açan Fransa ve Yunanistan’a ne demeli?

Girit’e konuşlandırılmış S-300 hava savunma sistemlerini bugüne kadar görmezden gelişinizin bir açıklaması var mı?

Ya Güney Kıbrıs Rum İdaresinin âdeta Rus kara parasının aklanma merkezi olduğundan da bihaber misiniz?

Rusya ile tıpkı döşekte sabahlamış ve NATO’ya/AB’ye zerre katkı sunmayan Yunanistan ve Güney Kıbrıs Rum İdaresi değil lakin Türkiye NATO’nun altını oyuyor o denli mi?

Tüm bu konular elbette 14 Haziran’da masaya konulacak, lakin bu hususları memleketler arası alanda daha fazla görünür kılmanın vakti geldi de geçti bile.

Dedenizin vaktindeki Türkiye yok, anlasanız âlâ olur!…

Aslında durum dün Wall Street Journal’de Hudson Enstitüsü akademisyenlerinden Walter Russel Mead’ın kaleme aldığı yazıda belirttiği üzeredir.

Walter Russel şöyle diyor:

“Dünya da Türkiye de çok değişti. ABD’nin iki ülke ortasındaki bağlantıyı bu perspektiften tekrar düşünmesinin vaktidir. Zira, Türkiye dedenizin vaktindeki Türkiye değil.”