Türk Dünyası Dayanışma ve Yardımlaşma Derneği Genel Lideri Halit Kanak, Cemil Meriç’in vefatının 34. yıldönümü nedeniyle açıklama yayımladı …
Türk Dünyası Dayanışma ve Yardımlaşma Derneği Genel Lideri Halit Kanak, Cemil Meriç’in vefatının 34. yıldönümü nedeniyle açıklama yayımladı.
“Batı kanunlarının temeli Hristiyanlıktır. Türk kalınız. Avrupa’nın temel kanunları, doğunun örf ve âdetlerine taban tabana zıttır. İthal malı ıslahattan kaçının, bu üzere îslahatlar, Müslüman memleketleri lakin felâkete sürükler.”
Pahalı Gönül Dostları, bugün 13 Haziran 1987’de ortamızdan ayrılan Üstâd Cemil Meriç’in vefât yıldönümü. Kendisini hürmetle minnetle bir kere daha yâdediyor ve fâtihalarımızı gönderiyoruz.
“Ben imânımla, zevklerimle ve dilimle İslâm ve Türk’üm.”
Üstteki kelamların sahibi, Fâtih ve II. Bâyezid devrinde yaşamış bulunan Tazarru-nâme, Nasihat-nâme, Tezkiret’ül Evliyâ üzere muazzam eserler bırakan, Molla Gürânî, Molla Hüsrev, Hoca Muslihiddin, Molla Kırımî ile tanışmış Ali Kuşçu’nun talebesi olan Sinan Paşa’yı “ÜSLUP’TA CEDDİMDİR” diye pahalandıran Cemil Meriç, Türk Edebiyatı ve fikir dünyasında derin izler bırakan tefekkür insanıydı.
Kızı Prof. Dr. Ümit Meriç Hanımefendi’nin sözüyle, ayağının biriyle kendi ülkesinin tarihine, bedellerine sıkı sıkıya basarken, başka ayağıyla Hindistan’a, Rusya’ya, Fransa’ya, İngiltere’ye, Kuzey Afrika’ya kadar uzanmıştır.
Fikirleri ve ustalıkla kullandığı lisanıyla hem edebiyat, hem de niyet dünyasında yeri doldurulamaz bir isimdi Cemil Meriç.
Babasının dedesi Hâfız İdris Efendi, Osmanlı’ya başşehirlik yapmış olan (çoğu bilmez) DİMETOKA’ da hem Kadı’lık yapıyor, hem de uygun bir hattat olması vesilesiyle Kur’ân-ı Kerim yazıyordu.
Babası da, dedesinin müsaadeden giderek hâkim olunca yolu bir gün Hatay’a düşer ve Cemil Meriç son durak olan Reyhanlı’da 1916 yılında Osmanlı Vatandaşı olarak burada dünyaya gelir.
Şimdi 4 yaşında okumaya başladığında gözlerinin güzel görmediği anlaşılınca ailesi gözlük almak zorunda kalmıştır.
O tarihten sonra gözlerini kaybettiği 38 yaşına kadar okumayı hiç bırakmadı. Ortaokulda babasının kitapları bitince, amcası Hamit Bey’in kütüphanesine dadandı.
Liseye başladığında ise yaşadığı Fransa Mandasındaki Hatay’dan sık sık Halep’e masraf ve sahaflar çarşısından hiç ayrılmaz, yeni kitaplar alır, yeni dünyalar keşfederdi.
Osmanlıca ve Fransızca’yı çok âlâ bilirdi. Şimdi lise öğrencisiyken Fransızca çeviriler yapar, Yenigün Gazetesine yazılar yazardı. Ayrıyeten her hafta bir defter dolusu şiir muharrir ve arkadaşlarına dağıtırdı.
“GÖZÜM AÇIKKEN KALBİM KÖRDÜ. ALLAH (c.c.) GÖZÜMÜ KAPATTI, KALBİMİ AÇTI” sözü ona aittir.
Zira, şimdi lise sıralarında iken çok okuduğunu farkeden ideoloji öğretmeni tarafından sınıf arkadaşı Kemal Tahir’le birlikte körpe beynine Marksizm enjekte edilmişti.
İstanbul’a geldiği yıllar birebir vakitte kendine geldiği yıllardı. Komünizmden kesin bir formda dönüş yaptığı için komünistler ona düşman olmuştu.
Kuzeyden esen komünizm rüzgârlarına karşı en tesirli kalemdi. Pınar’da, Hisar’da, 20. Asır’da, Türk Edebiyatı’nda, Sebil’de daima yazdı.
Ermeni kökenli Muyan Yiğit, Hürriyet Gazetesinde Hânedan aleyhinde yazı dizisi yazmaya başlayınca, ona karşı çıkan, her yazdığına yanıt veren Cemil Meriç, TARİHİNE HÜRMETKÂR, DİNİNE HİZMETKÂR olduğunu bir defa daha göstermişti.
Gözlerini kaybetmesine karşın kitap tutkusundan hiç vazgeçmedi. Çocuklarına, asistanlarına ve talebelerine daima okutur ve dinlerdi. Yeniden Ümit Hânımın tabiriyle kimi geceler kalkar kütüphanesinde kitapların ortasına başını sokar ve onları baş gözüyle okuyamadığı için kapalı bilinmeyen ağlardı.
Ömrünün bir saniyesini bile boşa geçirmez, ya kitap okuturdu ya da daktiloya taktırdığı kâğıtlara daima yazdırırdı.
Yapıtlarıyla kozmik bir külliyat oluşturmuştu. Okurlarının birbirlerini tanımasını ve dost olmasını ister, onlarla sık sık bir ortaya gelir sohbet ederdi.
Âlâ bir hatipti, konuşurken her dâim heyecanlıydı. “Konuşurken bütün salonu avuçlarımın içinde hissederim” sıkıntısı.
Biz de âcizâne sohbetlerinden istifâde etmiştik. Yeniden sohbet için geldiği Beyaz Saray Kitapçılar Çarşısındaki Türkmen Kitapevinde (şu anda Türk Dünyası Dayanışma ve Yardımlaşma Derneği idaresinde birlikte çalışmaktan onur duyduğum Dursun Güleryüz Beyefendi işletiyordu) adıma imzalayarak verdiği “Bir Facianın Hikâyesi” isimli kitabını hâlâ itinayla saklarım.
Ayrıyeten, 70’li yılların sonunda Cemil Meriç’i bizleri tanıtan ideoloji hocamızla birlikte Üsküdar Yeni Valide Camii’nde cenaze namazını kılmak ve Karacaahmet Kabristanına kadar omuzlarda taşınan Cemil Meriç’i kabristana kadar takip etmek yeniden bizlere nasip olmuştu.
Geride, yazarak ikram ettiği tefekkür yapıtlarının yanı sıra tamamını okuduğu 11.000 (on bir bin) ciltlik şahane bir kütüphane bırakmıştır.
Türk Dünyası Dayanışma ve Yardımlaşma Derneği olarak; Cumhurbaşkanımız Sayın Recep Tayyip Erdoğan’dan talebimiz, bir süre ikâmet ettiği Üsküdar Ferhat Paşa Korusunda bulunan şu anda İBB tarafından restoran olarak işletilen meskeninin, entelektüel ve yerli, çağımızın filozofu Cemil Meriç ismine müzeye çevrilerek geride bıraktığı kütüphanesinin de tıpkı yerde bu Asil Milletin istifadesine sunulmasının temin edilmesidir.
Ruhu Şâd, Yeri Cennet olsun inşaallah…
