Trakya’da Yer Altı Suyunun Yüzde 85’i Tükendi

Tekirdağ Namık Kemal Üniversitesi Çorlu Mühendislik Fakültesi Dekanı Prof. Dr. Lokman Hakan Tecer, bahar mevsiminde Trakya’nın mevsim normalleri kapsamında yağış aldığını ve barajların da istenilen düzeye çıktığını belirterek, şunları söyledi:

“Tabii bu yağışların, dolan barajların yer altı suyuna tesiri var mı? Olağan ki var, yağan yağmurun yer altı sularına direkt olarak geçtiğini söylememiz mümkün değil. Bir kısmı buharlaşıyor, bir kısmı akışa geçiyor. Geri kalan kısmı yer altı sularının düzeyini beslemeye başlıyor ki aşağı üst hidrolojiye bağlı olarak değişir fakat yüzde 10-12 civarında bir yer altı suyuna geçişten bahsedebiliriz. Fakat artık bu yağışların oluşması hoş bir şey, yer altı suyu düzeylerinin alarma düzeyinden kurtulacağı manasına gelmez. Zira biz burada biliyoruz ki bu bölgede Ergene Havzası’nda bilhassa hem ziraî sulama hem de endüstriyel kullanım, bir de evsel kullanım olmak üzere sınıflandırdığımız vakit beslenim oranlarından daha çok kullanım oranları var. En son sayılara nazaran 1,26 düzeyindedir. Bu ne demek? Bir, ünite yer altı suyu beslenimi varsa bunun yüzde 25 daha fazlası, 1,26 kadarı yer altı suyu kuyularından çekilerek kullanılıyor demektir. Hasebiyle bu bölgedeki yer altı suyu düzeyleriyle ilgili yaşanan sorunun bugünden yarına yağışlarla düzelebilme, dolabilme ihtimali çok zayıf. Onun yerine yer altı su düzeylerini artık rezerv olarak görüp bunların kullanımını sonlandırmak, kullanımını azaltmak gerekiyor.”

Prof. Dr. Tecer, bölgede yer altı sularının her geçen gün tükendiğini ve suyun artık 400 metrelerde olduğunu vurguladı. Prof. Dr. Tecer, “En son incelediğimiz sayılara nazaran bu bölgedeki yer altı su düzeylerinin, su ölçüsünün yüzde 80-85’inin tükendiğini, yüzde 85 azaldığını biliyoruz. 30-40 metre derinliklerden yer altı suyu çıkar iken bugün kuyularda 300-400 metre derinliklere kadar inmeniz gerekiyor. Hasebiyle burada tahsisli yer altı suyu rezervlerinin 80-85, bölgelere nazaran değişiyor. Zira havza olarak konuştuğumuz vakit yüzde 85’inin tükendiğini görüyoruz. Bunu Devlet Su İşleri’nin raporlarından da anlayabiliyoruz. Buradaki sorun beslenme ölçüsünden daha fazla kullanım ölçüsünün olması. Bunun önüne geçilmediği sürece tabi ki yağan yağmurlar yer altı sularını ve yüzeysel suları besleyecekler, besliyorlar, bu tabiatın kendi hidrolik çevrimi. Ancak beslenme ölçüsünden daha fazla bir kullanma ölçüsü varsa, beslenmeyle yer altı suyu düzeylerini artırmanız mümkün olmayacak demektir” diye konuştu.

Fabrikaların atık sularını tekrar değerlendirmelerinin mümkün olduğunu ve bunun için sistemlerin olduğunu belirten Prof. Dr.Tecer,  şöyle devam etti:

“Atık suların arıtımı ve geri kazanılmasıyla alakalı günümüz teknolojileri mümkün. Bunlardan bir adedini biz üniversite olarak da geliştirdik, uygulaması var. Daha konvensiyonel sistemlere nazaran daha fizibil ve daha faal sonuç alabiliyoruz. Ancak yalnızca bununla hudutlu değil. Membran sistemler, ileri biyolojik arıtmadan çıkan suların tekrar kazanılmasına yönelik sistemler var. Yatırım ve işletme maliyeti açısından biraz değerli üzere gözüküyor olmakla birlikte bunun alternatif maliyetini düşürmemiz lazım. Yani suların tükenmesi, yer altı suyu düzeylerinin çok daha derinlere inmesi, buradan su temin edilmesi, atıkların arıtılması, bu atık suların etrafa verdiği ziyanı da düşündüğümüz vakit atık su geri kazanım tesislerinin maliyetiyle alternatif maliyetleri kıyaslamamız lazım. Buna nazaran bakmamız lazım. Bunun için de her vakit söylüyoruz bir zihniyet değişimine muhtaçlığı var. Burada yaşayan her birey ve faaliyet gösteren firmaların sahibinden yetkilisine kadar herkesin etraftan kazandıklarımızla çevreyi tahrip etmememiz gerektiği tarafında bir zihniyet değişimine gereksinim var. Yani parayı kazanabiliriz, burada yiyip içebiliriz, ömrümüzü sürdürebiliriz ancak tabiatla istikrarlı bir ömür kurma üzerine bir zihniyet dönüşümü gerçekleştirmezsek bugünü kurtarırız. Yarın, 10 yıl sonra, 20 yıl sonra evlatlarımıza bırakacağımız bu vatan topraklarında çok daha telafisi olmayan etraf problemleriyle, etraf felaketleriyle karşı karşıya geliriz ki bugün Marmara’da yaşadığımız müsilaj sorunu aslında yılların biriktirdiği bir etraf sıkıntısıdır. Buna bu türlü bakmamız gerekiyor.”