Geçen yıl Mart ayında koronavirüse yakalan 7 aylık gebe Nilüfer Gündüz (35), ivedilikle sezaryene alındı. 1,5 kilogram dünyaya gelen kızını …
Geçen yıl Mart ayında koronavirüse yakalan 7 aylık gebe Nilüfer Gündüz (35), ivedilikle sezaryene alındı. 1,5 kilogram dünyaya gelen kızını koklayamadan ağır bakıma, Asel ismi verilen bebeği ise kuvöze alındı. Ağır bakımdayken duran kalbi yine çalıştırılan ve teneffüs aygıtına bağlı gözünü açtığında öldüğünü zanneden mucize anne, bebeğini tam 45 gün sonra kucağına alabildi. “Keşke o vakit kurallara çok daha dikkat etseydim de bunları yaşamasaydık. Her gün o minik ellerine bakarken iğne izlerini hatırlıyorum ve ona karşı pişmanlık yaşıyorum. Kısıtlamalara karşın insanlardaki bu rahatlığı anlamam sahiden mümkün değil. Bir yıldır kızımı parka götürebileceğim günlerin hasretini çekiyorum” dedi.
Nilüfer Gündüz (35), koronavirüse gayretinden zaferle çıkıp, minik bebeğine kavuşmasının yıl dönümünde yaşadıklarını ve hastalığın kendilerinde bıraktığı izleri DHA’ya anlattı.
Gündüz, geçtiğimiz yıl Mart ayında çok istediği kız bebeğine 7 aylık gebeyken konutta kötüleşti. Eşi Mehmet Gündüz (41) tarafından 28 Mart gecesi Sancaktepe Şehit Prof. Dr. İlhan Varank Eğitim ve Araştırma Hastanesi‘ne götürüldü. Tansiyonu bir türlü düşürülemeyen genç bayan, “gebelik zehirlenmesi” nedeniyle hayati risk taşıdığı için, apar topar sezaryene alındı. Ameliyat öncesi alınan PCR testinin olumlu olduğu anlaşılınca da bebeğini kucağına alıp, koklayamadan izolasyon altında tedaviye alındı.
ÖBÜR BİR HASTANEDE GÖZÜNÜ AÇTI, “ÖLDÜM” SANDI
1,5 kilogram dünyaya gelen Amine Asel ise prematüre olduğu için yeni doğan ağır bakımda kuvöze alındı. Nilüfer Gündüz’ün durumu, tedaviye karşın 2 hafta sonra berbatlaştı. Ağır bakıma alınacağı sırada kalbi duran genç anne, 10 dakikalık kalp masajıyla hayata döndürüldü. Kalp-akciğer makinesine (ECMO) bağlanması gereken Gündüz, Marmara Üniversitesi Eğitim ve Araştırma Hastanesi’ne sevk edildi. Hekimlerin ailesine ‘her an her şeye hazırlıklı olun’ dediğiNilüfer Gündüz, teneffüs aygıtına bağlı halde uyandığında öldüğünü zannetti. Çocukları için asla pes etmeyen Gündüz, 28 gün sonra hastalığı yenerek taburcu oldu. Minik Asel’ine kavuşmak için ise, evinde iki hafta daha geçirmek zorunda kaldı. Anne, bebeğine 45 gün sonra, 12 Mayıs 2020’de kavuşabildi.
“HALA ONA KARŞI VİCDAN AZABI DUYUYORUM”Şimdi kabus üzere geçen günlerin izlerini silmeye çalışan anne, “Hala kızıma karşı vicdan azabı duyuyorum. Keşke çok daha fazla dikkat etseydim de bu virüsü kapmasaydım. Sezaryen oldum, bebeğimden günlerce başka kaldım. Onun sıhhatinden daima tasa ettim zira prematüre doğmuştu. Ben bir ay hastanede yattım, o 45 gün. Şu an 13 aylık ancak ben kızma kavuşalı şimdi 1 yıl oldu. Salgının çok başında olmama karşın keşke daha şuurlu olsaydım, hala her gün çocuğun ellerinin üzerinde iğne izleri görüyorum güya, her gün hatırlıyorum, onun pişmanlığını yaşıyorum. Keşke kendimi biraz daha korusaydım da ne ona, ne de etrafımdaki insanlara bu acıları yalatmasaydım. Keşke kızımı da doğar doğmaz kucağıma alabilseydimö dedi.
“BİR YILDIR AĞRILARIM VE NEFES DARLIĞIM GEÇMEDİ”Ailesinin kendilerini mucize gibi gördüğünü anlatan Gündüz, “Kardeşlerim, annem babam, çocuklarımın bize bakarken hala gözleri doluyor. Siz nereden döndünüz, şu anda görebilmek bir mucize diye. Bu kadar güç süreçlerden geçtikten sonra izole yaşıyorsunuz. Bir yıldır neredeyse kimseyle görüşmedik. Ciğerlerimde hastalığın izlerini taşıyorum hala. Nefes darlığım devam ediyor. Yüksek tansiyonum kalıcı oldu. Gebelik zehirlenmesinde olağanda doğumdan sonra düzelirmiş fakat benimki geçmedi. İlaç kullanamıyorum emzirme periyodunda olduğum için. Hayatımdaki her şey değişti. Sırt ve kas ağrılarım hala devam ediyor. Kollarımdaki güçsüzlük nedeniyle birinci aylarda 2 kiloluk bebeği taşıyamadım. Ağabeyi yeri geldi altını değiştirdi, uyuttu, gezdirdi. Hala uzun mühlet kucağıma alamıyorum kızımı” diye konuştu.
“BUNCA KAYBA KARŞIN İNSANLARDAKİ BU RAHATLIĞI ANLAMIYORUM”Nilüfer Gündüz, kurallara uymadan her şey olağanmış üzere davrananlara da reaksiyon göstererek, kelamlarını şöyle sürdürdü: “Bu kısıtlamalara karşın, bu kadar kayba karşın insanların hala her şey çok olağanmış davranmasına, bu rahatlığına mana veremiyorum. Tahminen sana bir tesiri olmuyor lakin senin taşıyacağın virüs, bir anneyi babayı, birinin evladını etkiliyor, kayıplara sebebiyet verebiliyor. Ben bir yıldır kızımı parka götürebileceğim günlerin hasretiyle yaşıyorum. Parklardan korkuyorum hastalık bulaşacak diye. Çok istiyorum onun salıncakta sallanmasını, oyuncaklara heyecanla koşmasını.öAşı sırası geldiğinde hiç tereddüt etmeden aşı da olacağını söyleyen Gündüz, “Çünkü gözümle gördüğüm tesirleri var etrafımızda. Mesela çok yakın bir akrabamızın babası 90 yaşında, aşı oldu çok rahat atlattı. Oğlu ona bakarken Kovit’e yakalandı, ondan çok daha ağır geçirdi. Ağrıları, problemleri çok daha fazla oldu. Bunları gözümüzle gördükten sonra aşımı olmamam mümkün değil” dedi.
Manzara dökümü: ———Nilüfer Gündüz röp-Amine Asel ve ailesiyle ayrıntı imgeleri (baba Mehmet Gündüz, ağabeyler Abdullah ve Mehmet Buyruk ile)-Nilüfer Gündüz’ün geçtiğimiz yıl hastalığı birinci atlattığı günlerde anlattıklarından kesitler-Asel bebeğin iki aylıkken imgeleri
-Genel ve ayrıntı manzaralar
– Karabulut
Kaynak: Demirören Haber Ajansı
