Ailesinden kapalı zımnî idman yapan, bölgesel yarışlara katılan 20 yaşındaki Derya Ateşli, 4 yıl evvel ulusal formayı giydi. Annesi Akife Ateşli …
Derya, 2 bin metre su engelli kolunda birinci memleketler arası müsabakasında bronz madalya kazandı. 2018 yılında 3 bin metre engelli kolunda yılın sportmeni seçildi.
Liseden sonra ABD’den atlet bursuyla üniversite hakkı kazanan Derya, kiraz ve elma toplayarak biriktirdiği 4 bin lirasını da bir dolandırıcıya kaptırınca, pasaport ve vize süreçlerini karşılayacak parası olmadığı için önüne çıkan fırsatı değerlendiremedi.
Birinci başlarda annesinin koşmasına karşı olduğunu belirten Derya Ateşli, şunları söyledi:
”İlk başta annem koşmama çok karşıydı. ‘Kızım kalbin durur, derslerine odaklan’ diyordu. Sporun yanında benim eğitim hayatım da düzgündü. Sonra anneme ‘Ben bıraktım artık koşmuyorum’ dedim. Lakin devam ediyordum. Daha sonrasında ortaokulu bitirdim. Liseyi de bitirdim ve şu anda Bolu Abant İzzet Baysal Üniversitesi Spor Bilimleri Fakültesi’nde 3’üncü sınıf öğrencisiyim. Tıpkı vakitte İngilizce öğretmenliği kısmını okuyorum. Asıl hayalim lisede yurt dışında sportmen öğrenci olarak okumaktı. Bir okuldan burs aldım, gitmeyi düşünüyordum. Elmadan, kirazdan biriktirdiğim parayla pasaport ve vize müracaatında bulunacaktım lakin paramı kaptırınca hayalim suya düştü. Hala gitmek istiyorum; fakat imkanlar çok kısıtlı.”
Yaz tatilinde hem kendi gereksinimlerini karşılamak hem de ailesine dayanak olmak için meyve bahçelerinde günlük 100 lira yevmiyeye çalışan Derya Ateşli, bir taraftan da dağlık arazi koşullarına karşın işe koşarak gidip-gelerek idman yapıyor.
Ateşli, ”2017 yılında ulusal kadroya girdim. Ulusal ve milletlerarası yarışlarda dereceler elde ettim. Pandemi başlayınca köye geldim. Burada ailemle birlikteyim. Ailem hayvancılıkla geçimini sağlıyor. Bölgede meyvecilik yapılıyor ben de yevmiyeci olarak meyve bahçelerinde çalışıyorum. Keçilerimize de ben bakıyorum. Hem aileme katkıda bulunmak hem de gereksinimlerimi alabilmek için kiraz bahçelerinde çalışıyorum. Emekçi servisine köyün minibüsüyle gitmek yerine her sabah koşuyorum. Oradan kazandığım günlük 100 lira ile spor malzemelerimi bana yardımcı olacak materyalleri almak için kullanıyorum” dedi.
Atletizm sporundan vazgeçmeden devam ettiğini tabir eden Derya Ateşli, kelamlarını şöyle sürdürdü:
“Köyde beşerler bana ‘öcüymüşüm’ üzere baktı. İdman yaparken, ‘Bu kız mecnun mi niçin koşuyor?’ diye birçok telaffuzlara maruz kaldım. Sakatlıklar geçirdim, çalıştırıcı değiştirdim; lakin hiçbiri beni yıldırmadı. Yaşadığım kırılma noktaları beni küllerimden doğurdu. Kendime ‘Yapabilirsin Derya, bunlar seni yıldırmamalı’ dedim. İmkansızlıklar içerisinde imkan yaratmaya çalıştım.”
Kızının her gün 15 kilometre koştuğunu söyleyen Ahmet Ateşli (55) ise, “Allah kızımın yolunu açık etsin. Ben elimden gelen takviyesi yaptım, yapmaya da devam edeceğim. Hiç yılmadı, koştu. Ben bahçeye patpat diye tabir ettiğimiz tarım aracıyla gidiyorum. O da peşimden 15 kilometre koşuyor. Kızımla gurur duyuyorum. Kızımın tek hayali yurt dışında bayrağımızı göndere çekmek. En büyük gururum bu diyor” dedi.
Kızıyla dalga geçen köylülerin artık gurur duyduğunu söyleyen Akife Ateşli (53) de, “Kızım ortaokuldan bu yana spor yapıyor. ‘Koşma kızım, kalbin yorulur durur ölürsün’ dedim. ‘Tamam anne bıraktım’ dedi. Fakat benden habersiz koşuyormuş, yarışlara gidiyormuş. Biz ailesi olarak gururlanıyoruz. Köylüler evvel ‘Bu kız meczup mi koşuyor’ diyorlardı. Artık köylüler de gururlanıyor. Allah kızımın yolunu açık etsin. Biz bahçeye ya da dağa gittiğimiz vakit ahıra giriyor hayvanlara bakıyor” diye konuştu.
Kaynak: Haber Küresel
Derya Ateşli’ye, ilçede faaliyet gösteren bir besin firması sponsor oldu. Kendisine sponsor olan firmaya teşekkür eden Derya Ateşli, “Bu imkanlar keşke 14-15 yaşlarımdayken olsaydı daha büyük başarılara imza atabilseydim. Bana takviye olanların yüzünü kara çıkartmayacağım” dedi:
