Son yıllarda ekonomideki bozulmayla hızlanan yurt dışına beyin göçünün asıl nedeni toplum olarak sosyal dinamiklerimizdeki bozulma oluyor. Yurt içinde TL’nin değersizleşmesi bir yana, eğitimin ve sosyal iletişimin de değersizleşmesi, özellikle …
Son yıllarda ekonomideki bozulmayla hızlanan yurt dışına beyin göçünün asıl nedeni toplum olarak sosyal dinamiklerimizdeki bozulma oluyor. Yurt içinde TL’nin değersizleşmesi bir yana, eğitimin ve sosyal iletişimin de değersizleşmesi, özellikle eğitimli kesimi çok rahatsız ediyor. Hem maddi hem de manevi karşılık bulamayanlar çıkış yolunu bu karşılıkların olduğu ülkelere gitmekte buluyor. İngiltere’ye giden birinin birkaç yıl önce yazdıkları yeniden gündeme gelince yorumlarda da farklılık kendini gösteriyor.
“Türkiye bir doktor/bir mühendis kaybetti, Almanya/ABD/İngiltere kazandı” gibi söylemler geçen yıldan bu yana azalmış gibi görünse de sessiz sedasız göçenlerin daha çok olduğunu biliyoruz.
Toplum dinamiklerimizdeki bozulma yönündeki değişimlere ekonomideki bozulma da eklenince, beynel milel karşılığı olan gelişmiş ülkelerin de hazır yetişmiş olarak havada kaptıkları eğitimli kişiler soluğu yurt dışında alıyor.
Ekşi Sözlük’te “30 yaşından sonra yurt dışına taşınmak” başlıklı entry yeniden gündem olunca gelen yorumlar yurt dışında olanların gözlerindeki ışıltıyı, yurt içinde kalanların da olumsuz bakış açılarını ortaya koydu.
35 yaşından sonra emeklilik, sigorta falan ne varsa yaktım çöpe attım. Gözümü karartıp İngiltere’ye geldim. 2 yıl geçti. Türkiye’ye tatil için geliyorum. Yaşıtlarım ev kredisi, araba kredisi, ne istediğini bilmeyen ve asla huzur vermeyen bir eş, işyeri veya iş baskısı altında yaşlanmış. Ben kendimi 20 yaşında gibi hissediyorum. hayat güzel, hayat ucuz, hayat yaşanılası.
“Herkesin alım gücü çok yüksek. Sosyal devlet anlayışı çok güçlü. Devlet var ama insan için var.”
Not: bu entry İngiltere’ye gelmiş ama Türkiye’de ev almaya çalışıp müteahhit beslemeye çalışanları kapsamaz. Onlar her yerde mutsuzlar ve herkese mutsuzluk veriyorlar.
Bu yoruma yurt dışına gidenlerden de yanıtlar vardı.
Gözlerindeki ışıltıyı görmemek imkansızdı.
Yorumlarda bile pozitif enerji akarken, biz yurt içindekiler gerçekliğini de sorgulamıyor değildik.
Yurt içinde kalıp kavramları karıştıranlar olduğu gibi,
Sorusuna cevap arayanlar da görüldü.
İçimizdeki sorunların dışa yansıması belki de bazı ilkeleri ilgilendirmiyordu.
Sonuçta herkes ülkesini seviyordu ancak tek bir hayatı vardı, nasıl isterse öyle yaşayabilirdi. Siz bu konuda ne düşünüyorsunuz?
