Hayatı Sırf Mesken ile İş Ortasında Geçenlerin Anlayacağı 24 Durum

Ve bütün hayatını yorgun olarak geçiremeyecekleri için uykuyu seçmişlerdir. Fakat yeniden de yaptıkları iş yüzünde uykularını bile hakikat düzgün alamazlar.

Artık daima birebir güne uyandıklarını düşünmeye başlarlar.

Yol boyunca aklından çeşitli kanılar geçer ve vakit zaman farkında olmadan ‘Ben ne vakit buraya kadar geldim?’ sorusu oluşur.

Cuma gelse de nefes alsak…

Bu hafta sonu da meskende yatarak geçti… 😟

İş hayatı yüzünden zombi olanlar fav.

Tek kederin, vize ve final periyoduydu. Ne hoştu. Paran olmasa bile tekrar de az çok eğlenebiliyordun. 😭

Ama işte hafta içi iş, hafta sonu da mesken işleri olduğundan bu sadece hoş bir hayal olarak kalır.

Hatta tuvalette geçen vaktin bile boşa geçmemesini isterler. 😅

Dışarı çıkmadığım halde eksideysem, bir de dışarıya çıksam ne olur kim bilir… 😒

‘Hmm yarına mı yetişmesi gerekiyor? Bu gece mi halledeyim? Hmm pekala? Ekstra mühlet? O da mı yok? Size şu anda baş atsam pekala? Anladım, işten kovulurum… Neyse o vakit yaparız artık, ne diyeyim. 😕’

Ama işte konut kirası, borçlar falan aklına geldikçe bu fikirden hemencecik vazgeçerler.

‘Şu testi 324126. sefer çözeyim bakalım bu sefer kim çıkıcam? 😁’

‘YIK CINIM YI NI KIZICIM! SIDICI HIZIRLINMIŞTIM IŞTI!!!1BİR! ! 😡😡’

‘Ya Deniz ben de kaç gündür seni aramayı düşünüyordum lakin bir türlü fırsat bulamıyorum işte 😥 (Karşı taraf her ne kadar inanmasa da doğru).’

‘Benim daha aynaya 2 dakikadan fazla bakacak müddetim yok. Siz birbirinizi buluyorsunuz, tamam. Fakat birbirinize ayıracak vakti nereden buluyorsunuz yavrum ya? Çok merak ediyorum… 😨’

Hepimiz birebiriz. Hiç boşuna kendinizi ne kadar asosyalım ya, diye suçlayıp durmayın. 😁

Masa başında çalışan insanların aslında bir mesai saati olmadığını bilenler bilir. Bilhassa dijital platformda bir şey üretiyorlarsa ya da gazetecilik kimliği altında bir iş yapıyorlarsa daima uyanık kalırlar. Onların asıl işi gündemi takip etmektir. Bu sebeple yarım saat ya da bir saatte olsa masanın başından kalkıp açık havada yürüyüş yapmak onlar için büyük bir lükstür.

Özellikle pandemiden sonra konuttan çalışma koşullarının geliştiği durumlarda birden fazla beşerde irtibat kopuklukları meydana geldi. Kimileri içine kapandı ve yalnızca işine odaklanma geriliminden eksik yaptığı şeyler oldu.

Ofis ortamından bilgisayar ekranına taşınan toplantılar ya da derslerde kameraların isteğe nazaran kapalı olması samimiyeti azalttı. Beşerler yeni başladıkları işlerde daha utangaç olmaya başladılar.

Kafasını işinden kaldırmadığı için kendi sıhhatini da bir kenara bıraktı. Herkesin günde bir saat spor yapmaya vakti vardır genellemesi palavra oldu. Bu beşerler günün sonunda işlerini bitiriyorlardı ancak kendilerine düzgün gelecek hiçbir şey yapmadıklarının da farkındalardı.

Boş vakti olduğunda bile arkadaşlarıyla dışarı çıkmaya ayırıyorsa genelde başını dağıtmanın tesiriyle alkol kullanıyor. İşinde geçirdiği vakitlerde ise vakit kaybetmemek ismine dışardan fast food söylüyor ve onu tüketiyor. Bir müddet sonra ne yediğini bile anlamadan haftalar geçiyor. Bu yoğunluk onu sıhhatinden da alıkoyuyor.

Ne bir telefon ne bir haber kanalı ne de toplumsal medya… Her şeyden çok uzak yaşamaya başladıklarında dünyadan koptular. Geri dönmek istediklerinde ise etraflarında çok az insan vardı. Kimileri keyif aldıkları şeyleri yaparken bile kendini yalnız hissetti. Dünya’da olup biten hiçbir şeyi bilmediklerini fark edersiniz.

Ev ve iş ortasında oluşan döngüde her gün birebir şeyleri giymeyi başlar. Muhakkak bir vakit sonra alışverişe gitmesi gerektiğinin farkına varır ve toplumsal anksiyetesi oluştuğundan birebir giysileri giymeye başlar. Dış görünüşüne de eskisi kadar ehemmiyet vermemeye başlar.