Sanatla iç içe 54 yıl geçiren, Hababam Sınıfı üzere değerli üretimlerde, ünlü isimlere 30 yıl dublaj yapan sanatçı, 4 defa yendiği kanser …
Sanatla iç içe 54 yıl geçiren, Hababam Sınıfı üzere değerli üretimlerde, ünlü isimlere 30 yıl dublaj yapan sanatçı, 4 defa yendiği kanser hastalığını, hayatında yaşadığı kırılma noktalarını ve hayatının bilinmeyen tüm taraflarını Anadolu Ajansı’nda Dilek Ballıbağ’a vediği söyleşide anlattı anlattı.
Bizi şık bastonunuzla karşılayıp konutunuzun kapısını açtınız, sağ olun.
“Teşekkür ederim, bu meskene de gelen birinci konuk sizsiniz. Tahminen gelecek günlerde lazım olur diye, başladım prova yapmaya. Oyunda da gerçi provasını yaptım fakat şimdi gereksinimim yok. Ancak şöyle bir kıymeti var. Volkan Severcan bunu, emekli olduğum gün ‘ustalık asası’ ismiyle bana ikram etti. Bunun aslı Topkapı Sarayı’ndaymış. Hem taşımayı, hem dokunmayı seviyorum, bedelini de seviyorum olağan.”
Anton Çehov’un 1904 ‘te birinci sefer sergilenen oyunu Vişne Bahçesi’yle seyirci karşısındasınız, neler söyleyeceksiniz?
“Evet, 17 Ocak’ta sahnelenmiş ve biz o gece sahnedeydik ve hatta seyirciyle paylaştık bu tarihi anıyı.”
“Ben de izledim. Tam olarak klasik formda sahneye koymuşsunuz sanırım. Erhan Yazıcıoğlu: “Aslında biraz daha seyredilir hale getirdi Bora Severcan. İki kardeş biraz adaptasyona uğrattılar yapıtı ve çok da âlâ oldu bu türlü. Daha rahat seyredilir hale geldi. Belgi Paksoy’un Türkçesi esasen harikuladedir ve bütün Rus klasiklerini Türk tiyatrosuna ve Türkçeye kazandırmış bir insandır. O da geldi, iki gün üst üste seyretti. Bize çok hoş iltifatlarda bulundu. Onun çevirisiyle 1987’lerde oynamıştık. 6 yıl daima oynadık. Harikulâde bir takımdı.”
35 yıl evvelki oyunda siz genç uşak Yaşa’yı oynarken, sizin artık oynadığınız Firs rolünüzü sanırım İsmet Ay oynadı değil mi?
“Evet o devir Yaşa’yı oynuyordum. İsmet Ay, evet o da göçtü. Vallahi benim için çok değişik hisleri içimde yaşatan bir oyun. Merhum olanları hasretle, onlardan öğrendiklerimle, onurla anıyorum. Zira ben o vakitler otuzlu yaşlardaydım ve talebe sayılırdım. Bu yaşta da hala öğrenmeye açığım, gençlerden öğrenecek çok şeyimiz var. Gençlerin de bunu kabul etmesi ve bizden ne çok şey öğreneceklerinin artık akıllarına yatması gerekiyor. Ortaya bir ironi sıkıştırdım. Evet, 87 yaşında Firs’i oynuyorum. Lakin çok döküntü ve titreyen biri değil. Ortada sırada elimi titretiyorum.”
Yaşlılığın getirdiği bedendeki eğilme, bükülme halini yansıtmaya çalışmış tıpkı vakitte da konutu ve aileyi terk etmeyen bir duruş haline getirmişsiniz rolünüzü muvaffakiyetle.
“Teşekkür ederim. Yani ben rolün kostümünü giymeye çalışıyorum. O kostümü omuzlarıma oturtmaya, düğmelerimi ona nazaran iliklemeye çalışıyorum. Oyunculukta bu çok kıymetlidir. Umarım bizden sonra da herkes önemser. İhtilalin ayak seslerinin Rusya’da kendini aşikâr etmeye başladığı bir periyotta; varlıklı lakin bunu fark etmeyen, kolay kolay para harcayan uçarı bir bayanın eline doğan Firs’in direnmesi, bedeniyle birlikte çökmeye başlaması ve meskenin terkedildiği devirlerde tek başına bırakılmanın hüznüyle güya kendi kendini öldüren bir adam diye vasıflandırıyorum. Zira onun kadar kimsenin yüreğine oturmuyor bu terk edişler, bu ülkedeki değişim ve değişik hava. Bir çınar olarak düşünülürse, o vişne bahçesinin her kütüğüne sarılan gencecik bir kahya iken vazifeye başlayıp, bütün çocukları, torunları eline doğmuş bir adamın bu ihtilali reddedişi, parayla hiç işinin olmaması, sonradan görme zenginlerin bu mesken üzerinde hak sav edip, sonuçta meskeni satın almaları, bütün ailenin göçüşü ve Firs’in yalnız kalışı. Birçok ülkeye adaptasyonu yapılabilir.”
