Burcu Tokaç Eski Eşi Tarafından Katledildi

Müezzin, 30 Eylül Cuma günü tekrar Burcu Tokaç’ı arayarak ‘Sensiz yaşayamıyorum’ dedi. Akabinde telefonu kapatıp kapıyı çaldı. Meskende bulunan Tokaç kardeşlerin 2 çocuğu kapıyı açtı. Direkt mutfağa giden Müezzin, ablasını yalnız bırakmak istemeyen Burçin Tokaç’ın üzerine yürüdü. Akabinde belindeki silahı çıkardı. Çocukların mutfağa girmesiyle korkan Burçin Tokaç çocukları öteki bir odaya götürdü. Saniyeler geçmeden silah sesi duydu.

Olayın yaşandığı gün konutta olan Burçin Tokaç, şunları anlattı:

‘Olay günü ablam dışarıdan geldi. Telaşlıydı zira arayıp duruyormuş. Kendisine ne olduğunu sordum. ‘Rahatsız ediyor’ dedi. Hoparlöre almasını rica ettim. ‘Ben sensiz yaşayamıyorum, geleceğim konuşacağım’ dedi. Ablam reaksiyon gösterdi. ‘Bu meskende çocuklar var, kardeşim var, gelemezsin’ dedi. Telefonu kapatmasıyla kapıya dayanması bir oldu. Çocuklar bilmeden kapıyı açtılar. Akabinde içeriye girdi direkt mutfağa oturdu. Benden müsaade istedi, ablam çıkmamı istemedi. Ablama dönerek, ‘Sen ne yapmaya çalışıyorsun’ dedi. Ablam ise ‘Artık peşimi bırak, beni hayatından çıkar’ dedi. Sonra ben ablama takviye verdim, rahatsız etmemesini söyledim. 

Sonra masaya vurdu ayağa kalktı üzerime yürüdü. Tahminen beni vurabilirdi. Akabinde ablama çok şiddetli halde vurdu. Ablam yanıma düştü ve sersemledi. Niyet ben onu yerden kaldırdım. Akabinde daima dövdü. Kızım ile onun oğlu vardı mutfağa girmeye çalışıyorlardı. Çocukları içeriye götürdüm. Mutfağa geldiğimde belinden silahı çıkardı, tuttu. Sonra silahla birbirlerine girdiler. Ben o an silah çocuklara yanlışsız patlayacak çocuklara bir şey olacak diye çok korktum. 

O yüzden çocukları dışarı çıkarmaya çalıştım. Çocukları oturma odasına götürdüm, sakinleştirdim. Saniyeler içinde o formda mutfaktan yatak odasına geçmişler. Ben çocukları bıraktım, mutfağa gittim mutfakta olmadıklarını gördüm. Saniye farkıyla bir ses duydum. Olağan bir silah sesi üzere değildi lakin o an içeriye girdim. Ablam yerdeydi o da başında bekliyordu. İki üç tane ona vurdum. Akabinde çıkıp gitti. Peşinden kaçmasın diye bağırdım. Çok yeterli bir kızdı, çok sevinçliydi. Yaşamayı çok severdi. En ağır cezayı almasını istiyorum. İçeriden çıkmasın. Geride bir çocuğu kaldı. Boşanmışlardı lakin takıntılı hale gelmişti.’