Her şeyi yaptık duvardan geçmemiz eksik diyebilirsiniz ancak neden olmasın? Yanıtı en baştan verelim: Teorik olarak, bu mümkün. Kainattaki her …
Yanıtı en baştan verelim: Teorik olarak, bu mümkün.
Bu durumda akıllara şu soru geliyor: Nasıl oluyor da devasa boşluklardan oluşan unsurlar, birbirlerinin içinden geçemiyorlar?
Örneğin duvara baş attığımızı düşünelim. Başımız da, duvar da atomlardan oluşuyor, tıpkı öbür her husus üzere. Pekala neden başımız duvarın içinden geçemiyor? Karşılık elektronlarda saklı.
Elektronlar, atom çekirdeklerinin etrafında muazzam süratlerde, daima biçimde dönüyorlar.
Duvara baş attığımızda duvarın yüzey kısmındaki elektronlar, başımızdaki elektronlarla bir etkileşime girer. Burada bir fizik kanunu devreye girerek bu etkileşimini çeşidini belirler. O fizik kanunu ise “aynı yükteki parçacıkların, cisimlerin birbirlerini itmesi”dir. Hasebiyle başımız ve duvar, birbirlerini iterler.
Bu itme kuvvetinin gücü öylesine fazladır ki, tabiatta aslında hiçbir unsurun birbirine dokunmuyor olmasına neden olur.
Yani aslında hiçbir şeyi gerçek manada elleyemiyoruz, sadece çok fazla yaklaşabiliyoruz. Bu itme kuvvetinin gücü sırasında, bizimle duvar ortasında iki ortada bir derede kalan başımız da muhtemelen kırılıyor olağan ki.
Ama kuantum dünyası bu noktada yardımımıza yetişiyor ve umutlarımızı yeşertiyor.
Şöyle ki, gereğince fazla sayıda deneme yaparsak, bir denemede eninde sonunda başımızdaki boşluklarla duvardaki boşluklar karşı karşıya gelecek ve sonucunda da karşıya geçebileceğiz.
Tekrar de çabucak sevinmemek gerek.
Bu mümkünlük o kadar düşük ki, başınız gözünüz yarılmadan deniyor olabilseniz bile binlerce yıl boyunca aralıksız ve seri biçimde denemenizi gerektirebilir…
Kim bilir, tahminen ileride bir teknolojik gelişmeyle duvardaki boşlukların yerlerini kendi bedenimizdeki boşluklara uyacak formda düzenleyebilir ve artık duvarlardan geçmeye başlayabiliriz.